Îna te bixér "keviré reşé Çiyayé Qerejdaxé!"
Gerestérk diteqin boom! Ya heyvé kişandî, tu stérkan nekişandiye, lé dîsa jî pişta xwe dide tavé û siya wî dikeve li ser kevirekî li Çiyayé Qerejdaxé. Piştî tariyé ronahî té, piştî ronahîyé tarî, piştî tariyé ronahî, piştî ronahîyé tarî, piştî tariyé ronahî...
Wekî kulîlka biharé tu bi xér hatî keçikok (li vir nav bi tîpén biçûk, biçûcûk in) eheheheheheehe. Hînşşallaaa mijangén te yé li vir diréj bibin... Ka ew keçika te li parîsé naskirî?
De haydé rabe tî bûme. Asîman ewr girtiye. Lé ewr ne tarî ne, tarî ne, ne tarî ne, tarî ne... de haydé rabe Lûsîferok! Em biçin tariya ewran, tariya şevan, em biçin li xwe bibînin. Bu arada diranén te berbad in Lûsîferok ihihihihihi... Dev jé berde! Xweda diguhere; dibe insan, dibe masî, dibe pur-te-qal, dibe xezalek çavhingivîn, dibe cesedek li Deşta Herrané... Lûsîferok rabe, em biçin; béhna miriyan dicûm, béhna axa miriyan dicûm, diziqumim. Rabe xwedé nehiştiyo!
Şîşgobekek silava keşîşan bide we, qîmeté bidin wî efendîno. Eré loo, Hamlet jî ehmeqiyek wisa kiribû û pişta xwe dabû tavé. Eré lo siya wî jî ketibû li ser kevirekî li Çiyayé Qerejdaxé. Bohohohohoho dev ji wî ehmeqî jî berde lo.
Aslinda şeva din, di nav behrekî ji şeraba sor de bûm, xulamé meyxané bûm û tabîkî şil û şepel bûm. Jinek bi baré xwe ve dimeşiya, û ji hemû çolén dinyayé derbas kiribû û hatibû li ba min. Eré yaaa li ba min! Gava li hemberé min rûdinişt şilfîttazî dibû ihihihihi lé aslinda ne tazî bû jsjsjjsjs. Li min dinéhérî wekî ku li Hamlet (eré Hamlet) binére, li min dinérî. Tabîkî ez jî di nav behrekî ji şerabé de bûm, xûlamé meyxané bûm û şil û şepel bûm...
Min lévén wé dimijîya. Di nava bahoz û bahor û kırbaç firtinasî de. Çavén wé, destén wé û lévén wé diçû û dihat, diçû û dihat, diçû û dihat, diçû û dihat... Tam ölüm döşeği bû...
Xwedé qehra xwe li wan bankonotan bibarîne! Amîn. Kî min dibîne li vir? Ez di nava çemberé de me, ne tîkîtené me. Bi sévan şorbé çédikim, bi mewîjan birincé, bi zirincé goşt... Dixwim ha dixwim... Gazî dikim bi dengé xwe yé herî şérîn dîsa jî min nabihîsî, ev berbad e...
Ew peyva herkesî dizanî çi bû? Dûr, nézîk, dûr, nézîk, dûr nézîk... Aniha bi dengé xwe yé herî şerîn diqîrim lé dîsa jî rasté Petriceya Îtalyan nayém. Ha li wir, li dûr, li wé deşta kezebé, li wé kezeba rast, cesedek li erdé-erdaloké- diréjkirî heye.
Rihé me ji gunehan fedîyok e, heywax!
Bila nebe derd. Évaran şewat diherike, şerab diherike... Xwe li tehtan digire, li newalan... Newal jî, av jî, jin jî axînan dikişînin. Şirrrrrrrr, şirrrrrrrr şşsşiiu, rşşiuu şerab diherike û xwe li tehtan digire... Şir şira şerabé ye, puahahaaha... Cesedekî sipî rast kiriné li wé newalé... Şirrrrrrr şirrrrrrrr şşişssuii, şşiu,rşsss
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder