Dema ku wext,
Bi saeta şeva nîvê şevê,
Were tarûmar kirin,
Ez ê ji hevalên Ulîses kûrtir biçim
Li welatê xeyalan
Ê ku aqlê înasanan jê nabire.
Parçeyên ku aqlê min jê nebirî
Man li ba min
Ji wê dinyaya bêbinî;
Şînahîyên ji botanîka hov,
Ji her celebê heywan,
Dîyalogên bi mirîyan re,
Rûyên ku ji her yekî di eslê xwe de rûpoş,
Peyvên ji zimanên kevnar,
Û car caran tirsên ku naşibin yên sibehan...
Yan ez ê bibim hemû yan jî hîç,
Ez ê bibim yê din, yê ku bêhay, bûyîm.
Ew xeyala din, yê ku ez a serbixwe nihêrî.
Yê ku anha wî/ê bê gazind şirove dike û dibişire.
erdalok
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder