Naqos! gurpe gurpe naqosan e.
Hergeleye yî tu, haşhaşî û paradoks...
pembekî, şîrret û gîrdab î tu.
Santîmentalîya kê ye dikuxe?
ey xweda! ev dîyalog û monolog û prolog kêra tiştekî nayên. Di rêya şîn û matemê de piştêneke reş, reş heta tu bêje reş li newqa min re girê bide. Heqîqat ne xala gerdenê ye, piştêna newqa min e.
Pişta xwedê birîndar e sanirim, loma nahêle KURD pişta xwe bide xweda.
Neyse boşvêrke, jixwe pişta herksî jî birîndar e...
Heta ku parsûyên me xwar bibin em ê di enîya parastinê de bin.
Tifingê dik-şînim. Tetikê dik-şînim. Kirtikan diavêjim milê xwe. Zengelikê ji stûyê xwe derdixînim û rîmeke bronzî hildigrim. Xwe bidin paş, xwe bidin paş, memikên min birîn in, devê min qîyamet... Bêreng û trajedî me. Roja halanê, roja lêdanê ye.
Kûçik dê xwîna suretên entîqa bialisin. şşşş! devê xwe xwar bike, bacaneke sor bixwe. mayîneke kûr, barût û dînamîteke nûr bixwe. Soneyên şeytên bixwîne û destana Rustemê Zal...
Bella! Bella!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder