Anora Deleuze
Divé bi ontolojîya "bengîveger" ya Nietzscheyî û bi nirxén béhempa yén Gilles Deleuze, ez şoreşgeriya xwe biafirînim. Karkerî wé bibe şoreşgerîya jiyana min. Ew "bengîveger" dé van pirsgirékan dawî bike. Bi çek û topan jî bén li ser min dîsa jî yé biguhere. Qeder e.
Ax! Min çi bi kubarî gotiye:" karkerî". Bi mehan e gavek péş de naçim û her caré xwe diavéjim serî, û cardin serî dest pé dikim. Ev veger xelas nabe. Bengîveger... İnsan di vé mijaré de pir tûnd in qeba ne. Mineta min bi tu kesî tune. Anora/xurûr min heye. Mehé sed zilaman jî bişewutînim dîsa jî vé anoré bin pé nakim. Gurura fehîşeyan jî heye, ya min jî. Ontolojîya fehîşeyîyé jî divé cardin ji serî ve were şirove kirin.
Deleuze, ev hemû karén Deleuze in. Dijberé etîk û şoreşgerîyé ye jî ji hélekî ve. Mesela etîké ne bi axaftiné, bi seksé çareser dibe. Ev dinyaya kaotîk -ku di nav de me- ew jiyana karkerî, hemû fikr û ramanén min serûbin kir. Ev éşek nû ye. Lé jiyan carna éş e jî. Deriyé kaosé, tirsé jî, éşé jî nas nake. Baské kaosé germ e, nerm û fireh e. Anxiety/endîşe/kaygı/ şayîşé ez avétim nava égir. Bi salana perén min, bi feekansa agiré éşé dişewute. Lé baskén min ji nû ve derdikeve. Ev radîkalîzm e. Divé bifirim, divé bişewutim, divé bifirim, divé bişewutim... Ax ew éş!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder