Qêrîna Dînekî

Qêrîna Dînekî

“Di hundirê min kîjan zilam dipeyîve?

Nikarim di heman wextî de hem ji hişê xwe û hem jî ji bedena xwe derkevim. Ji ber vê yekê nikarim tenê bibim kesek.

Dikarim di heman demî de xwe wekî hezaran tiştan hîs bikim.

Hostayê mezin zêde nemane. Nebaşiya vî heyamî a rast ev e.

Rêyên dil, mijan girtine.

Divê em guh bidin dengên bêfeyde.

Divê vizîna kêzikan têkeve ew mejiyên ku bi diwarên dibistanan, asfaltên fireh û kanalîzasyonên dirêj ên reklaman tijî.

Divê em her yek çav û guhên xwe, bi wan xewnên ku destpêka tiştên  mezin dikin re dagirin.

Divê kesek karîna me ya çêkirina Pramîdan biqîre. Tu giringiya nekarîna çêkirinê tune, divê em wê xwestekê  zêde û bilind bikin.
Û divê em koşeyên rih nerm bikin, wekî çarşefekî bêsinor.

Ger hûn bixwazin dinya pêş bikeve, divê em desten xwe bidin hev. Divê em yên “sax” û yên “nexweş” bikevin nava hev.

Hûn ên sax! wateya saxbûna we çi ye? Hemû çavên ademîzad li wê çala ku em tê de dihênijin, dinêre.

Azadî bêfeyde ye, eger hûn nekarin di nava çavên me binerin, bi me re bixwin, vexwin û newêrin bi hev re razên…

Ew kesên dinya anî ber deriye xerabûnê, Ên “sax” in.

Guhdarbin Ademîzad!

Di nava te de av û agir û paşê xwelî… Û hestiyên di nav xweliyan…

Hestî û xwelî…

Di nava rastîbûnê de anjî gava ne di xeyalan de bim, ez li ku me?

Wa ye Peymana min a nû:

Divê şev bi tav be û tebax jî bi berf…

Tiştên mezin dawî dibin, ên biçûk ebedî…

Divê civak heya ku perçe perçe dibin, bila ji nû ve bên cem hev.

Tenê li xwezayê binere, Tu yê bibînî ku çiqas hêsan e jiyan.

Divê em vegerin ew heyamê ku wextekî em tê de.

Divê em vegerin wê noqteya ku em şaş lê çûyin.

Divê em vegerin makebingeha jiyanê, Hêj me av şêlî nekirin.

Zilamekî dîn Ji we re bibêje: “ji xwe fedî bikin” ev der dinyayekî çawa ye?

Yadê, Ew tişta sivik a ku li ser serê te diziviriya û hingî tu dikeniya ew jî zelal dibû, hewa bûye…”

Andreî Tarkovsky

Wergêr: Erdal Gezîcî